Дерҳои тарзи синфҳои классикӣ аз матои дароз, ки ғафси ғафс ва сабукро ҳис мекунанд, таҳия карда мешаванд, аммо то ҳол мулоим, аммо ба ҳар ҳол қавӣ.
Бо матоъ нафасгиранда сохта шудааст, ки инҳо паст шудани лағжиши лағжиш ва хушк мешаванд, то шумо метавонед фикри худро дар ҳаракати худ нигоҳ доред.
Аз ҷониби Арабелла тарҳрезӣ шудааст